Het begrip ‘elektrisch veld’ is in de 19e eeuw geïntroduceerd door de Engelse onderzoeker Michael Faraday (1791-1867). Dit demonstratieapparaat laat zien dat de vorm van een elektrisch veld de route van de vonkontlading bepaalt. Op een verticale glazen buis zijn drie instelbare messing onderdelen gemonteerd: een bol, een ring en een bolsegment. Deze kunnen elk op een hoge wisselspanning worden aangesloten. Wanneer bijvoorbeeld de bol en het bolsegment zo zijn opgesteld dat hun middelpunten samenvallen, dan is het elektrisch veld in alle richtingen gelijk: de vonken springen overal over. Is het bolsegment verder verwijderd, dan is het veld bij de rand sterker: de vonken springen alleen daar over. Als het boldeel dichterbij ligt, ontstaat de vonkenboog in het centrum.