In 1821 werd door Thomas Johann Seebeck ontdekt dat wanneer twee verschillende metalen worden blootgesteld aan een temperatuurverschil, er op het grensvlak van de metalen een geringe elektrische spanning ontstaat. Dit wordt ook wel een thermokoppel genoemd. Dit (nu incomplete) toestel beoogde dit Seebeck-effect te demonstreren. Het was voorzien van twee rechthoekige draadraampjes, die elk bestonden uit twee verschillende metalen. De draadvormpjes waren bevestigd op een as op de polen van de magneet. Het spirituslampje tussen de benen van de hoefmagneet verwarmde de overgang tussen de twee metalen. Op het grensvlak tussen de beide metalen ontstond daardoor een kleine elektrische spanning, waardoor in het draadraam een stroompje ging lopen. Aangezien iedere elektrische stroom een magneetveld creëert, reageerden de draadraampjes ook op het veld van de hoefijzermagneet en gingen draaien.