De radiometer naar Crookes is een lichtmolentje met vier wieken op een verticale draai-as, binnen een glazen bol met lage luchtdruk. De aluminium wieken zijn aan de ene kant zwart en aan de andere spiegelend. Zodra er zonlicht op het molentje valt, gaan de wieken draaien. In 1873 dacht Crookes met dit molentje een bewijs te hebben geleverd voor de stralingsdruk van de zon. Maar die interpretatie deugt niet, omdat wanneer de impuls van het licht de wieken zou aandrijven, de reflecterende zijde van de lichtbron vandaan zou bewegen. Echter het omgekeerde is het geval. De meest gehoorde verklaring zegt dat de zwarte zijde energie absorbeert, waardoor de moleculen hier sneller gaan trillen dan aan de glimmende kant. De terugstoot van de hier botsende luchtmoleculen is daardoor groter.