Johan van Hell wordt gerekend tot de zogenaamde Populisten, een kunstenaarsbeweging uit het tweede kwart van de twintigste eeuw. Deze groep geestverwanten had het ideaal om kunst voor het volk te maken. Zij meenden dat de destijds moderne kunststromingen alleen werden gewaardeerd door een kleine groep liefhebbers. Hierin wilden zij verandering brengen door uitsluitend figuratief werk te maken met onderwerpen uit het leven van de gewone man: het Amsterdamse straatleven met haar markten, kooplieden, loonwerkers, acrobaten en straatmuzikanten.

In dit schilderij gaat het de kunstenaar om de expressie van de zangers en niet om een getrouwe weergave van de werkelijkheid. Het kleurgebruik is onnatuurlijk en intens en de wijze van schilderen doet naïef aan. De schilderijen die in Teylers Museum verzameld zijn, dateren tot in de beginjaren van de twintigste eeuw. Zij behoren zonder uitzondering tot de realistische traditie, die de natuurgetrouwe weergave van de werkelijkheid voorop stelt. De grens van Teylers verzamelgebied wordt dus als het ware gemarkeerd door deze modernistische 'Straatzangers' uit het jaar 1928.