Dit instrument is in 1803 bedacht door de Duitse predikant Pierre Louis Maréchaux en is bedoeld om een elektrische lading te meten. In de glazen cilinder hangt een blaadje zilverfolie. Door de wand van de cilinder is een micrometerschroef aangebracht met een koperen bol als uiteinde. Voor de meting worden het zilverblaadje en het koperen bolletje op een afstand van 0,51 mm van elkaar geplaatst. Nadat de onder- en bovenkant van het instrument verbonden zijn met de polen van een batterij (bijv. de zuil van Volta), zal de lading op de bol het zilverblaadje opzij trekken. Op de grote plaat leest men vervolgens af hoeveel graden de bol gedraaid moet worden om weer contact te maken met het zilverblaadje. Uit het aantal graden kan men berekenen hoeveel millimeter het zilverblaadje is verplaatst. Die afstand geeft een indicatie voor de grootte van de elektrische lading. Maréchaux gebruikte deze elektrometer om atmosferische elektriciteit te meten en voor metingen aan de zuil van Volta.