In 1858 ontwikkelde Geissler de zogeheten ‘geisslerse buis’ of gasontladingsbuis. Dit is een glazen buis die is gevuld met een verdund gas en waarvan de uiteinden zijn voorzien van twee elektroden waartussen een hoge elektrische spanning heerst. Terwijl Geissler zijn onderzoek richtte op de lichtverschijnselen die onder deze condities optraden, werd de gasontladingsbuis al snel ook voor andere onderzoeken gebruikt. De hier getoonde buis kon bijvoorbeeld worden gebruikt voor het onderzoek naar ontladingsverschijnselen in gassen bij verschillende dichtheden en bij verschillende elektrische spanningen. Al deze verschijnselen kregen echter pas een verklaring nadat in de vroege 20e-eeuw een theorie over de bouw van het atoom was bedacht.