In dit kistje bevindt zich een draagbare blaaspijp waarmee een intensere, hete, beheersbare vlam kon worden geproduceerd door het aanblazen van een spiritusbrander. De vlam werd gebruikt om ter plaatse ertsen en mineralen te verhitten zodat hun chemische samenstelling kon worden achterhaald. In het kistje bevinden zich een aantal hulpstukken, zoals een brander. De blaaspijp zelf heeft een ivoren mondstuk en onderaan een bolvormig reservoir voor het opvangen van vocht uit de adem. Naast de pijpen waarbij zelf moest worden geblazen, bestonden er sinds begin negentiende eeuw ook automatische spiritusblaaspijpen. Ook kwamen er blaaspijpen die met een blaasbalg werden bediend en met zuurstof werkten, zodat een hogere temperatuur kon worden bereikt.