Verbrandingskamer voor waterstof, naar Martinus van Marum,(220)
In deze verbrandingskamer, die deel uitmaakt van een verbrandingstoestel zoals in Kast I [219], werd waterstof verbrand. Dergelijke verbrandingstoestellen waren bedoeld om de verbrandingstheorieën van de Franse chemicus Antoine Lavoisier te demonstreren. Om aan te tonen dat de massa van alle bij de verbranding betrokken stoffen gelijk blijft, was het zaak om de noodzakelijke zuurstof voor de verbranding te kunnen controleren.

Van Marum bedacht hiertoe deze glazen bol met een nauwe hals aan de onderzijde. Nadat de bol was gevuld met zuurstof werd deze met de hals in een kwikbad geplaatst. Het kwik sluit de bol af van de lucht buiten de bol. Daarna werd waterstof toegevoegd en het verbrandingsproces in gang gezet. Bij de verbranding ontstaat vervolgens water dat zich verzamelt bovenop het kwik.

Op de verbrandingskamer konden voor elk gas, waterstof en zuurstof, twee gashouders worden aangesloten. Zodra de eerste set leeg was, ging de verbranding verder met de tweede set en kon de eerste worden gevuld. Op deze manier kon het verbrandingsproces oneindig lang worden voortgezet. .