De ‘Zuil van Zamboni’ is een variant op de elektrische batterij zoals deze door Volta is uitgevonden. Zo’n batterij wekt een elektrische spanning op als gevolg van de inwerking van een zuur op twee ongelijksoortige metalen, zoals koper en zink. In 1812 vond Giuseppe Zamboni een combinatie die een iets hogere spanning geeft. Hij bekleedde in zuur gedrenkte papieren schijfjes afwisselend met zilverfolie en mangaanoxide. Door met een duizendtal van deze elektrochemische cellen een hoge stapel te maken ontstond de ‘Zuil van Zamboni’. Deze kan een spanning van een paar honderd Volt opwekken. Dat is hoog genoeg om elektrostatische verschijnselen na te bootsen, zoals het aantrekken en afstoten van een licht vlierpitbolletje. Chemische en statische elektriciteit zijn dus in feite niet verschillend.