Omstreeks 1772 is de eerste vlakke-plaat-elektriseermachine bedacht die in staat was om zowel positieve als negatieve elektrische ladingen te produceren. Dit type instrument is tot in de jaren dertig van de 20-ste eeuw geproduceerd. De toen meest populaire versie was rond 1850 door K. Winter uit Wenen bedacht. Zijn aanpassing bestaat uit een grote houten ring met daarin een dikke koperdraad. Deze ring zit boven in de bolvormige ‘ontvanger’ en werkt in feite als een versterker. Dankzij deze aanpassing is het apparaat in staat om bijzonder lange en felle vonken te produceren. Deze versie met een glasplaat met een diameter van ruim één meter is gemaakt door O. Hempel uit Parijs.
