Dino-samenscholing

In een leeg museum vindt een samenscholing plaats. Van dino's. In de Tuinzaal - het museumcafé - hangen de wanden vol met zee-, land- en luchtdino's, gemaakt door kinderen. Wat is het een vrolijk gezicht, al die zwemmende, spartelende, grazende, hollende, vliegende en fladderende dino's. De wand schakeert van zeeblauw, via groen, geel, oranje en rood naar hemelsblauw. Het lijkt wel een mozaiek van zo'n 800 beschilderde plankjes!

De titel van het project is 'Jurassic Park', ook wel (intern) 'Tuinwandproject' genoemd. Al sinds 2013 organiseert Teylers een dergelijk project bij één tentoonstelling per jaar. Deelnemende scholen krijgen per twee leerlingen het benodigde materiaal. In dit geval op maat gezaagde triplex plankjes en stevig papier. In de bijgeleverde docentenhandleiding een beschrijving van de opdracht en foto's van prototypes ter inspiratie. Het is altijd opnieuw reuzespannend om de stapels dozen met creaties uiteindelijk weer op te halen en uit te pakken. Wat voor prachtige werken zouden er nu weer tevoorschijn komen? En hoe zou het er tezamen uitzien op de wand? 

Samen met Ben, mijn geweldige collega van de technische dienst, en drie uitzendkrachten van Young Capital zijn we dan de hele dag bezig om alle plankjes op lange latten te bevestigen ('taggen'), en de latten aan haken op de muur te hangen. 800 plankjes op zo'n 45 latten... Aan het eind van de dag lopen we op onze wenkbrauwen maar zijn tegelijkertijd in de zevende hemel vanwege de wand die bij elke lat nóg mooier wordt. 

Ik zou iedereen toewensen om weer met volle teugen in het café t kunnen genieten van de dino-samenscholing. 

Vol goede moed zijn we al wel bezig met de volgende wand. Die moet in het voorjaar van 2021 weer in het café komen te hangen. Met mijn creatieve collega van de Kunst & Vliegwerkworkshops, Annemarie Nibbering, ben ik aan het sparren over de plannen. Ik denk dat het 'Dubbel zien' gaat heten, en dat het iets wordt met spiegelkarton midden op het plankje. Zodat de afbeeldingen aan beide zijden weerspiegeld worden en je alles dubbel ziet. Het project hoort bij de zinsbegoochelende tentoonstelling over optische illusies die we dan organiseren.

De kunst bij zo'n project is, om een eenheid te scheppen en tegelijkertijd de kinderen toch genoeg vrijheid te geven om hun creativiteit uit te leven - binnen het kader van de opdacht. De prototypes van Annemarie spelen daarin een belangrijke rol. Welke problemen komt zij tegen bij het maken ervan - welke tips kunnen we dus doorgeven aan de leerlingen en docenten? Wat is het handigste materiaal om mee te werken en in grote aantallen in te kopen? Wat kunnen we voorbewerken zodat het makkelijker wordt voor de scholen, maar zonder zelf te verdrinken in snij- en knipwerk?

Toch geeft het de burger moed om alvast na te denken over een vrolijk project in het volgende voorjaar . We hopen van harte iedereen dan weer in goede gezondheid te mogen ontvangen!

Fieke Kroon werkt sinds 2005 in Teylers Museum als educator. Dit blog werd geschreven op 24 maart 2020.