Vloeistofprisma’s, (337, 338, 764-767, 892)
Als licht door een vloeistof gaat, breekt het op een bepaalde manier (refractie) en/of wordt het licht verstrooid (dispersie). Een prisma breekt licht in aparte kleuren. Daarom speelde het een belangrijke rol in het onderzoek naar de mate waarin vloeistoffen licht absorberen of juist doorlaten.

De meeste van de hier getoonde prisma’s konden worden gevuld met zwavelkool. Zwavelkoolstof heeft een hoge brekingsindex en een grote verstrooiing. Dat maakt deze vloeistof zeer geschikt voor de opheffing van de zogeheten chromatische aberratie: onscherpte en verkleuring die optreedt bij waarnemingen door lenzen. Eerder had men voor dit probleem een oplossing gevonden in de vorm van een combinatie van verschillende soorten glas met verschillende brekingsindexen. Zo kwam een combinatie van flint- en kroonglas vaak voor. Vanaf circa 1830 echter werden met zwavelkoolstof gevulde vloeistofprisma’s een gewild alternatief.