De Franse chemicus Antoine Lavoisier toonde aan dat verbranding een proces is waarbij een stof reageert met zuurstof. Zijn experimenten behoorden tot de eerste die kwantitatief werden uitgevoerd: met behulp van onder meer zijn precisiebalans kon hij aannemelijk maken dat de totale massa van alle bij het verbrandingsproces betrokken stoffen gelijk blijft. Om zijn hypothese van behoud van massa te ondersteunen, bestudeerde Lavoisier de verbrandingsproducten van diverse stoffen. Hierbij ontdekte hij vele, tot dan toe onbekende, elementen. Voor deze elementen bedacht hij een nieuw classificatiesysteem waarmee hij de basis legde voor de moderne scheikunde. In dit toestel wordt olie verbrand, waarbij koolzuur en water ontstaat. Het toestel is een verbeterde versie van het origineel van Lavoisier [225]. De door Van Marum aangepaste lamp voor de olieverbranding heeft een aparte zuurstoftoevoer. Hierdoor wordt alleen voor de verbranding benodigde zuurstof gebruikt en mengt zich nagenoeg geen extra zuurstof met de verbrandingsproducten. Het experiment wordt daarmee betrouwbaarder.