Als er stroom door een metaaldraad wordt gestuurd, gaat de draad gloeien. Deze vinding gebruikte Humphry Davy rond 1805 om het eerste elektrische licht te ontwikkelen. Het nadeel van dit verschijnsel is dat het metaal bij een hoge temperatuur snel oxideert door de in de lucht aanwezige zuurstof. Om dat te verhinderen werd de draad in een buis gespannen, die zo goed mogelijk luchtledig werd gezogen. Als er dan stroom door de draad werd gestuurd, ging de draad wel gloeien, maar verbrandde niet door de verminderde hoeveelheid zuurstof.

Deze buis is mogelijk uit de tijd van de eerste directeur van Teylers Museum, Martinus van Marum. Deze deed onderzoek naar verbrandingsprocessen en bestudeerde daarbij ook de oxidatie van verschillende metalen onder invloed van elektriciteit.