Ode aan Leonardo da Vinci
Willemien Spook, Stadsdichter van Haarlem
Ode aan Leonardo da Vinci
EN DE ZON STAAT STIL
Zijn tijd ver vooruit gesneld groette hij gras, volgde
hij vogels in hun vlucht, wervelingen van de lucht, dáár
lag het goud hoog opgetast in alle hoeken van de wind.
Vleugels groeiden aan zijn dromen, niets kon hij weten
van wentelwieken, van drones die er nog zouden komen.
Hoe ver weg dat was en hoe dichtbij was hij.
Toen hij de hand ontdeed van de huid en dieper
en dieper sneed vond hij daar meer dan pees en bloed
hij zocht de ziel, hij vond er moed:
– er sloop een vleugje God in zijn penseel –
Hij streelde een glimlach die als een schaduw begon.
Hij die schreef als een spiegel werd een stilstaande zon.
Willemien Spook, 2018
Stadsdichter van Haarlem