Deze resonansbank met 19 verschillende resonatoren wordt gebruikt om de aan- of afwezigheid van een bepaalde zuivere toon in een muziekstuk te demonstreren. Iedere bol resoneert bij een vaste, zuivere toon. Als een resonator (die bij een oor wordt gehouden) meeklinkt, is de bewuste toon aanwezig. Deze methode is bedacht door Herman von Helmholtz (1821-1894), die gerust de vader van de moderne geluidstheorie mag worden genoemd. Na zijn artsenopleiding raakte hij gefascineerd door de fysiologische aspecten van de geluidsleer en de optica. In 1858 schreef hij een studie over de zintuiglijke waarneming van geluid, waarmee hij een belangrijke bijdrage leverde aan de muziektheorie. Hij beschreef als eerste de functie van de trilhaartjes in het oor, die hij herkende als objecten die met bepaalde geluidstonen mee resoneren.