Fosforescentie is een fascinerend verschijnsel. Het is een raadselachtig licht dat sommige stoffen uitstralen nadat ze een tijdje met licht zijn beschenen. Tot in de negentiende eeuw was de oorzaak een volstrekt raadsel. Wel werd er intensief onderzoek naar het fenomeen gedaan. Zo heeft men bijvoorbeeld de tijd opgemeten dat stoffen bleven oplichten. In 1768 maakte John Canton een poeder van zwavelbloem en oesterschelpen, dat hij ‘Mr Cantons phosphorus’ noemde. De hier getoonde vacuüm gezogen buizen zijn gevuld met dit poeder, dat een sterk fosforescerend vermogen heeft. Doordat er twee buizen zijn, kan er vergelijkend onderzoek worden gedaan. Zo blijkt uit een van de proeven met dergelijk poeder, die door John Canton zijn beschreven, dat warmte het opgeslagen licht sneller losmaakt. [Zie ook het luminescentiekabinet.]